Eetgewoonten
De meeste mensen eten amper tweemaal per dag. Slechts weinigen nemen s morgens de tijd om een kopje thee te drinken. Van brood is allang geen sprake meer. De zeefresten van de bloem worden gebruikt om een soort griesmeelpudding mee te maken die de kinderen opeten voor ze naar school gaan. De ouders vertrekken met een lege maag naar het veld.
In de beste gezinnen is er iemand (grootmoeder of een ander familielid) die de kinderen opvangt s middags en hen chima (bloempap) klaarmaakt, waarin gekookte bladeren en in het allerbeste geval een beetje palmolie of pindanoten verwerkt zijn.
In de tijd van de mangos (van november tot januari) hebben kinderen al eens de kans hun honger te stillen met een rijpe vrucht die ze plukken in het dorp.
De ouders eten vaak op het veld, zodat ze langer kunnen werken. Doen ze dat niet, dan komen ze rond 14u naar huis om te eten. Hun tweede maaltijd is voor zonsondergang, rond 18u. Op het menu staat steevast hetzelfde gerecht.
Na het tweede regenseizoen, in oktober, doet zich in de streek van Mufunga een eigenaardig fenomeen voor: de magnesis, een soort bijen, komen bij zonsopgang uit de aarde tevoorschijn. Dit is een lekkernij voor de lokale bevolking. De kinderen krijgen die dag vrijaf op school, want er zou toch niemand opdagen. Het verzamelen van de magnesis is een bijzonder ritueel voor klein en groot. De pépés, een soort magere insecten met lange vleugels, maken de weg naar boven klaar voor de bijen. Het eerste wat de kinderen doen, is de gaatjes opzoeken en er een frisgroen blad op leggen. Zodra de zon hoog genoeg aan de hemel staat, begint het echt. De kinderen zitten in groepjes van twee of drie klaar met hun kookpot of emmer, bij de gaatjes. Elk diertje dat naar boven komt, wordt meteen vastgepakt, de vleugels uitgetrokken en in de kom gestopt. De kom wordt toegedekt, anders kruipt de mooie, bruine kever eruit. De lekkere hap bezorgt velen een gelukkige dag!
Bijna alle gezinnen hebben een stel kippen, maar omwille van het bijgeloof worden de eieren niet opgegeten. Die worden verkocht of uitgebroed door de kippen.
De gerechten met kip zijn een ware lekkernij, zoals poule à la muambe, al is dit zeker geen dagelijkse kost. Op een doorsnee dag verschijnt geen kip, vlees of vis op het menu (tot spijt van de mensen) omdat ze niet genoeg geld hebben om deze relatief dure waren aan te kopen.